යන්නම් නචි.....

මම ඊයෙ සුදු මැණිකෙ හම්බ වෙලා ගෙදර යන්න බස් එකට නැග්ගම පුරුදු මූණක් ඉන්නවා බස් එකේ. මගෙ වයසෙම අපේ සාසලේම වෙන පන්තියක හිටිය ගෑණු ළමයෙක්. ගෑණු ළමය ශිරෝෂි කියලා හදුන්වන්නම්කො. බස් එකේ සෙනගත් වැඩියි. ඉදගන්න ඉඩත් නෑ. මම හිටගෙන සීට් එකේ උඩින් අල්ලගෙන හිටියේ. මම හිටිය සීට් එකට ඉස්සරහ සීට් එකේ අර කිව්ව ගෑණු ළමයා කොල්ලෙක් එක්ක උකුලු මුකුලු කර කර යනවා. කෙල්ලගෙ ෆෝන් එක කොල්ලා අරගෙන මොනවද බලනවා. ඒ කොල්ලවත් මම දන්නවා. ඒත් කතා කරන්න තරම් හිතවත් නෑ...

මේ කෙල්ල දැක්කම එක පාරටම මට මතකෙට ආවේ මේ මම ලියුම් ලියපු කෙල්ල නේද කියලා. නෑ නෑ මම ඒ ළමයට ලියුම් ලියන්න ගියෙ නෑ. මට මතක විදියට අපි සාමාන්‍ය පෙළ කරන දවස් වල. අපේ සෙට් එකේ හිටිය ගණිතයට මාරම දක්ෂ මගේ හොදම යාලුවා මහේෂ් ශිරෝෂිත් එක්ක යාලු වෙලා හිටියා. මම තමයි මහේෂ් ශිරෝෂිට දෙන ලියුම් ඔක්කොම ලියන්නෙ. ඒකට හේතුව තමයි මහේෂ්ගෙ අකුරු  කැත වීම. මගේ අකුරු ඉතින් මුතු කැට වගේ හින්දා මහේෂ්ගේ පළවෙනි ලියුමෙ ඉදලා මට මතක විදියට සතියට ලියුම් දෙකක් විතර ලියනවා. දැන් නම් යන්තං වත් මතක නෑ මොනවද ලියවුනේ කියලා. පන්තියෙදි හිස් පීරියඩ් එකක් ආව ගමන් ලියුමක් ලියනවා. මහේෂ් කියවනවා. මම ලියනවා. මහේෂ් ලියුම් ලියන්න වෙනම පොතක් අරන් තිබුනා රෝස පාට ලස්සන කොල තියෙන.

ඉතින් මේ දෙන්නගෙ සම්බන්දේ පටන් ගන්නේ 1999 මැද හරියේ මට මතක විදියට. මහේෂ් පලවෙනි ලියුම ලියවගන්නවා මට කියලා. ලියුම ශිරෝෂිට දෙන්න වෙන්නෙත් මටම තමයි. ඉතින් ඒ වැඩෙත් මම කැමැත්තෙන් කලා. අවුලක් නැතුව සම්බන්දෙ පටන් ගත්තා.

මට මතක විදියට පාසැල් ගමන අවසාන වෙනවත් එක්කම ඒ සම්බන්දෙ ඉවර වුණා. මහේෂ් නේවි එකට ගියා. ඒ ආදර කතාවත් එහෙමම ඉවර වුණා.

ශිරෝෂි බස් එකෙන් බහින තැන ලන් වෙනවත් එක්කම නැගිටලා ආවෙ මම ඉන්න තැනට. එදිනදා තොරතුරු ටිකක් කතා කලා බස් එක නවත්වනකල්. "යන්නම් නචි" කියලා ශිරෝෂි බස් එකෙන් බැහැලා ගියා....